تنظیم کننده های ساعت غول امریکایی طوری چیده شده اند که فواصل زمانی اندازه گیری شده توسط آنها برابر با یک ثانیه کامل یا نیم، یک چهارم یا یک پنجم ثانیه باشد.
اگر به دلایلی تنظیم کننده شروع به اندازه گیری بازه های زمانی کوچکتر کند، شمارنده تعداد بیشتری از آنها را در یک دوره زمانی مشخص نشان می دهد.
پدر این حالت گفته می شود که ساعت جلو می رود. اگر بازه تنظیم کننده بیشتر از مقدار مشخص شده باشد، ساعت عقب می ماند.
پس از توافق بر روی لحظه اولیه روز، به عبارت دیگر، لحظه ای که ساعت شمار باید صفر واحدهای زمان سپری شده را نشان دهد، به مفهوم تصحیح ساعت می رسیم.
اگر ساعت عقب باشد مثبت و اگر جلو باشد منفی است. تغییر در تصحیح ساعت برای مدت زمان معینی را سیر ساعت می گویند (مثلاً دوره روزانه، هفتگی، ساعتی). اگر ساعت عقب باشد حرکت مثبت است و اگر ساعت جلوتر باشد منفی است.
این دوره دقیقاً انحراف فواصل زمانی اندازه گیری شده توسط تنظیم کننده را از واحد پذیرفته شده بیان می کند. تصحیح ساعت یک مقدار شرطی است و علاوه بر این، در هر لحظه با حرکت ساده عقربه دقیقه شمار، می توان اصلاح ساعت را در کمتر از یک دقیقه انجام داد.
شایستگی یک ساعت در کوچک بودن آن و مهمتر از همه در ثابت بودن نرخ آن است. سیر ساعت ها و زمان سنج های نجومی خوب باید تا حد امکان مستقل از تغییرات دما، فشار، رطوبت هوا، ضربه های تصادفی، پاک شدن محورهای حرکتی، غلیظ شدن روغن روان کننده، تغییرات مولکولی در قسمت های مختلف مکانیزم باشد.
و غیره ساعت های نجومی به دو نوع اصلی تقسیم می شوند: “ثابت” که در آن وزن وزنه ها به عنوان نیروی محرکه عمل می کند و آونگ تنظیم کننده نوسان است.
“قابل حمل”، که در آن حرکت توسط نیروی کشسانی یک فنر ایجاد می شود که به تدریج باز می شود و توسط ارتعاشات یک مارپیچ الاستیک و نازک متصل به اصطلاح تنظیم می شود. تعادل (به زیر مراجعه کنید).
مکانیسم های ساعت از نوع اول در نجوم «ساعت» به معنای محدود کلمه یا «آونگ» نامیده می شود. آنها در رصدخانه هایی با ابزارهای نجومی دائمی قرار دارند (رجوع کنید به نجوم عملی)، مستحکم بر روی ستون های سنگی یا در دیوار.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.