از اولین ظهور آنها به عنوان بخیه در بیش از سال پیش تا استفاده کنونی آنها در محصولات مختلف از روپوش و پانسمان زخم گرفته تا پیوند شریانی و پوست، الیاف و پارچه ها به عنوان مواد بالقوه برای کاربردهای جدید در پزشکی و جراحی مورد بررسی قرار گرفته اند. این علاقه مستمر اساس خود را در خواص منحصر به فرد الیاف – که از بسیاری جهات شبیه مواد بیولوژیکی هستند – و توانایی آنها برای تبدیل به مجموعه گسترده ای از محصولات نهایی مطلوب است.
این مقاله به معرفی مختصری از الیاف پلیمری، منسوجات و ساختارهای مرتبط مورد استفاده در پزشکی می پردازد و اصول حاکم بر عملکرد این مواد را مورد بحث قرار می دهد. نگرانی‌های فعلی محصول و فعالیت‌های توسعه نیز بررسی خواهد شد.
تولید پارچه های پزشکی محصولات نساجی پزشکی بر اساس پارچه مازاراتی هستند که چهار نوع بافته شده، بافتنی، بافته، و غیر بافته شده وجود دارد (شکل 1 را ببینید). سه مورد اول از نخ ساخته شده اند، در حالی که چهارمی را می توان مستقیماً از الیاف یا حتی از پلیمرها تهیه کرد. (محصولات مبتنی بر گورتکس یا مواد نخ ریسی الکترواستاتیک از پلی اورتان نمونه هایی از محصولات ساخته شده مستقیم از پلیمرها هستند.) بنابراین، یک سلسله مراتب ساختار وجود دارد: عملکرد محصول نساجی نهایی تحت تأثیر خواص پلیمرهایی است که ساختار آنها در بین دو تا چهار سطح مختلف سازمان اصلاح شده است.
از بین انواع مختلف پلیمرها، تنها تعداد کمی را می توان به الیاف مفید تبدیل کرد. این به این دلیل است که یک پلیمر قبل از اینکه بتواند با موفقیت و کارآمدی به یک محصول فیبری تبدیل شود باید الزامات خاصی را برآورده کند. برخی از مهمترین این الزامات عبارتند از:
زنجیره های پلیمری باید خطی، بلند و انعطاف پذیر باشند.
گروه های جانبی باید ساده، کوچک یا قطبی باشند.
پلیمرها برای اکستروژن باید قابل حل یا ذوب باشند.
زنجیر باید قابلیت جهت دهی و متبلور شدن را داشته باشد.
پلیمرهای متداول تشکیل دهنده الیاف شامل سلولزی ها کتانی، پنبه، ابریشم مصنوعی، استات، پروتئین ها پشم، ابریشم، پلی آمیدها، پلی استر ، الفین ها، وینیل ها، اکریلیک ها، پلی تترا فلوئورواتیلن ، پلی فنیلن سولفید ، آرامیدها کولار، نومکس و پلی یورتان ها لایکرا، پلتان، بیومر= هر یک از این مواد از نظر ساختار شیمیایی و خواص بالقوه منحصر به فرد هستند. به عنوان مثال، در میان پلی یورتان ها یک ماده الاستومری با کشیدگی و بازیابی الاستیک بالا وجود دارد که خواص آن تقریباً با الیاف بافت الاستین مطابقت دارد. این ماده – هنگامی که به شکل الیاف، فیبریلار یا پارچه اکسترود می شود – ازدیاد طول و کشش خود را از الگوهای متناوب واحدهای سخت کریستالی و واحدهای نرم غیر کریستالی به دست می آورد.
اگرچه چندین مورد از مواد ذکر شده در بالا در نساجی سنتی و همچنین کاربردهای پزشکی استفاده می شود، مواد پلیمری مختلف – اعم از قابل جذب و غیر قابل جذب – به طور خاص برای استفاده در محصولات پزشکی ساخته شده اند. ساختار شیمیایی برخی از این مواد در شکل 2 نشان داده شده است و از این پارچه به عنوان پارچه مانتویی برای فرم پرستاران نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.